Związek Gustawa Adolfa, niem. Gustav-Adolf–Verein – powołany w Saksonii w 1832 r. w celu budowy pomnika króla Gustawa II Adolfa na placu boju w Lűtzen. Jego cele zostały wkrótce zmodyfikowane i związek zaczął wspierać ewangelików żyjących w diasporze. 16 lutego 1842 r. zmienił nazwę na Związek Ewangelickiej Fundacji Gustawa Adolfa (Evangelischer Verein der Gustav-Adolf-Stifung) z siedzibą w Lipsku, a po rozłamie, 7 lutego 1844 r., na Naczelny Związek Ewangelickiej Fundacji Gustawa Adolfa dla Prowincji Prusy (Hauptverein der Evangelischer Gustav-Adolf-Stiftung fűr die Provinz Preuβen). 20 listopada 1844 r. kantor ewangelicki z Działdowa Karl Rutkowski założył oddział nidzicki tego związku. Jednym z zadań okręgu nidzickiego była obrona ewangelickiego stanu posiadania na terenach mazurskich. Miał on stanowić bastion przeciwko parafiom katolickim. W 1901 r. współfinansował budowę kościoła ewangelickiego w Białutach, zaś 11 sierpnia 1904 r. uroczyście obchodził święto patrona związku w Płośnicy. Od 1946 r. działa w Polsce jako Bratnia Pomoc im. Gustawa Adolfa.