Wańkowicz Melchior, h. Lis, ps. Jerzy Łużyc (1892-1974) – urodził się 10 stycznia 1892 r. w Kalużycach. Podróżnik, reportażysta i publicysta. W czerwcu 1935 r. odbył kajakiem i samochodem (wraz z córką) podróż po niemieckich Prusach Wschodnich, przedstawiając obraz życia mniejszości polskiej na tych terenach w opublikowanej rok później książce Na tropach Smętka. W tej książce opisał m. in. tragiczne losy działacza mazurskiego Augusta Kiwickiego, który prześladowany przez bojówki hitlerowskie, musiał opuścić Dłużek i zamieszkać w Działdowie. Najważniejsze dzieła: Kaźń Mikołaja II oraz członków rodziny Romanowych (1925), Szczenięce lata (1934), Opierzona rewolucja (1934), Na tropach Smętka (1936), Bitwa o Monte Cassino (1945-1947) Monte Cassino (1945), Wrzesień żagwiący (1947), Kundlizm (1947) Klub trzeciego miejsca (1949), Ziele na kraterze (1950), Tworzywo (1954) Drogą do Urzędowa (1955), Westerplatte (1959), Hubalczycy (1959), Tędy i owędy (1961), Walczący Gryf (1964), Atlantyk – Pacyfik (1967), Zupa na gwoździu (1967), Królik i oceany (1968), Szkice spod Monte Cassino (1969), W pępku Ameryki (1969), Od Stołpców po Kair (1969), Przez cztery klimaty (1972), Karafka La Fontaine’a, t. 1 (1972), t.2 (1981), Wojna i pióro (1974), Anoda i katoda (1980-1981). Zmarł 10 września 1974 r. w Warszawie.