Szałański Edward (1923–1951) – urodził się 24 lutego 1923 r. w Staroźrebach. W 1948 r. wstąpił do oddziału NZW Wiktora Wacława Stryjewskiego „Cacki” w ramach 11. Grupy Operacyjnej NSZ i walczył w okolicach Lidzbarka i Brodnicy, rozbijając posterunki MO i biorąc udział w akcjach ekspropriacyjnych, m. in. w Gralewie, Bieżuniu, Nowym Świecie, Kamieniu Kotowym i Staroźrebach. Po rozbiciu oddziału i wzięciu do niewoli W.  Stryjewskiego ukrywał się, najpierw w Warszawie, a następnie, od kwietnia 1949 r. w Staroźrebach. W maju 1949 r. związał się na krótko z oddziałem NSZ. Próbował również przedostać się nieskutecznie za granicę. Aresztowany 12 października 1951 r. i oskarżony o bandytyzm. 19 listopada 1951 r. został skazany na karę śmierci przez WSR w Warszawie na sesji wyjazdowej w Staroźrebach. Stracony 22 grudnia 1951 r. w Płocku.