Stempkowski Michał (1896-1988) – urodził się 19 września 1896 r. w Owadnie. Pułkownik WP i zastępca dowódcy 4 Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej stacjonującego w Płocku w randze podpułkownika, a wchodzącego w skład Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. 8 sierpnia 1939 r. jego pułk został przeniesiony w rejon Lidzbarka. 1 września 1939 r. jego pułk stoczył pierwszą walką na linii Działdowo-Lidzbark, 2 września pod Narzymiem, 5-7 września pod Płockiem, a następnie pod Mińskiem Mazowieckim, Kałuszynem, Majdanem, Sielcem. 23 września 1939 r. jego pułk został rozwiązany. W czasie okupacji żołnierz AK. W grudniu 1942 r. został wyznaczony na stanowisko komendanta Okręgu Łódzkiego Armii Krajowej. 2 października 1944 r. został mianowany do stopnia pułkownika. 25 stycznia 1945 r. wydał rozkaz o rozwiązaniu Armii Krajowej na podległym mu terenie. Po wojnie represjonowany przez funkcjonariuszy UB i skazany na 10 lat więzienia w zawieszeniu na 2 lata. Do emerytury w 1964 r. pracował na różnych stanowiskach w rolnictwie. Zmarł  21 lipca 1988 r. w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Srebrnym oraz Złotym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (sześciokrotnie), Srebrnym oraz Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Wojska (czterokrotnie), Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Medalem „Pro Fide et Patria, Krzyżem Oficerskim Orderu Korony Rumunii, Krzyżem Złotym Odznaki Honorowej za Zasługi i Medal Zwycięstwa.