Stankiewicz Mieczysław (1923-2022) – urodził się 8 sierpnia 1923 r. w Horodence. W czerwcu 1939 r. zdał małą maturę w kołomyjskim gimnazjum, a 28 sierpnia tego roku wstąpił do oddziału Przysposobienia Wojskowego. 31 sierpnia 1941 r. wraz z kolegami próbował przedostać się przez Rumunie do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, ale ich grupa została schwytana przez wojsko rumuńskie i miała być zlikwidowana przy brzegach Dniestru. Udało mu się jednak uniknąć śmierci dzięki ucieczce przez rzekę. Wraz z ocalałymi kolegami wrócił do Kołomyi. W okresie okupacji niemieckiej pracował jako urzędnik w kancelarii adwokackiej oraz podjął działalność konspiracyjną. 13 listopada 1942 r. został aresztowany przez Gestapo i osadzony w miejskim więzieniu.28 stycznia 1943 r. został osadzony w lwowskim więzieniu, a stąd został najpierw przewieziony do KL Lublin, a następnie do KL Buchenwald i tam doczekał wyzwolenia przez wojska amerykańskie. W lipcu 1945 r. powrócił na teren Polski i zamieszkał w Trzciance Lubuskiej. Stąd przeniósł się do poznania, gdzie zdał maturę i podjął studia prawnicze. Po ukończeniu studiów i aplikacji sędziowskiej, od 1955-1961 pracował w braniewskim sądzie, a następnie, w latach 1961-1993 w działdowskim. W 1981 r. zeznawał jako świadek w procesie zbrodniarzy niemieckich w Düsseldorfie.  Po przejściu na emeryturę został nestorem Okręgowej Izby Adwokackiej w Płocku. Odznaczony: Medalem Wolności i Zwycięstwa, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem „Pro Patria” i odznaką: „Adwokatura Zasłużonym”.  Zmarł 13 lutego 2022 r. w Nidzicy, ale pochowany został w Działdowie.