Rywocki Maciej, h. Prus (ok. 1550-ok. 1629) – urodził się ok. 1550 r., syn Stanisława, pamiętnikarz. Pochodził z drobnej szlachty wywodzącej się z Rywocin. Współwłaściciel Wielkiego Łęcka. W 1609 r. wraz z braćmi Jakubem i Marcinem oraz z Rościszewskimi z Przełęka wstąpili na drogę prawną w celu odzyskania prawa patronatu nad kościołem luterańskim w Wielkim Łęcku. Po kilku bezskutecznie ponawianych próbach osadzenia siłą na nowo w Łęcku ministra luterańskiego władze księstwa pruskiego wytoczyły 22–24 stycznia 1610 r. obu rodzinom proces przed sądem w Królewcu. Od pozwanych zasądzono grzywnę w wysokości 500 florenów węgierskich, nakazując im jednocześnie niezwłoczne przywrócenie do służby bożej usuniętego wcześniej pastora. Listem z 3 marca 1610 r. interweniował w jego sprawie u regentów Prus Książęcych król Zygmunt III. Ośmielony królewskim poparciem sprowadził księży katolickich do Wielkiego Łęcka, co ściągnęło gniew elektora. Sprawa zakończyła się w 1612 r., po przyznaniu równouprawnienia katolikom w Prusach Książęcych i od tej pory mógł  legalnie wprowadzić do leżącej w jego dobrach parafii księdza katolickiego. Zmarł ok. 1629 r.