Pol Aleksander (1906-1983) – urodził się 25 kwietnia 1906 r. w Bieńkach. W 1925 r. po ukończeniu szkoły w Szreńsku podjął naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Lubawie. Powołany do wojska nawiązał współpracę z polskim wywiadem i odbył przeszkolenie. Skierowany do Działdowa otrzymał polecenie zorganizowania grup kontrwywiadowczych i dywersyjnych na terenie powiatu. W latach 1929-1930 pracował jako nauczyciel w Turzy Małej, a od września 1930 r., wraz z żoną Władysławą, podjął pracę w Publicznej Szkole Powszechnej w Narzymiu. W jednej i drugiej z wymienionych wsi zorganizował grupy wywiadowcze, a w tej ostatniej również dywersyjną. 14 marca 1933 r. został skierowany do nadgranicznych Żabin, gdzie objął stanowiska kierownika szkoły oraz szkolił dywersantów. 28 sierpnia 1939 r. wyjechał na odprawę dowódców grup dywersyjnych do Bąbic k. Chrzanowa. i tam zastała go wojna. W okresie okupacji był poszukiwany przez niemiecki wywiad. W Nadratowie uaktywnił tamtejszą grupę dywersyjną, ale  z obawy przed aresztowaniem zaprzestał działalności antyniemieckiej i udał się do Warszawy. Tam pracował jako malarz, zdun i szklarz. Poszukiwany listem gończym przez Gestapo wyjechał do Skrzyszowa i przyjął nazwisko Stanisław Staszewski. W latach 1943–1944 pracował w szkole rolniczej w Wiszniowie, gdzie organizował i szkolił grupy dywersyjne AK. Po wojnie pracował nadal w szkolnictwie jako Stanisław Staszewski, m. in. w Bytomiu, Strzelcach Opolskich, Koźlu i Katowicach. 31 lipca 1951 r. ujawnił się. Zmarł 25 sierpnia 1983 r. i spoczywa na cmentarzu w Babicach.