Obitz Kurt Alfred (1907-1945) – urodził się 16 stycznia 1907 r. w Brzozowie. Ukończył gimnazjum w Królewcu (1925), a następnie podjął studia w Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Berlinie. Tam, wspólnie z J. i G. Sawitzkimi oraz A. Szymańczykiem, założył Centralną Radę Mazurów w 1926 r. i został redaktorem miesięcznika „Cech”, skierowanego do Mazurów mieszkających na terenie Niemiec. 16 maja 1931 r. został usunięty z uczelni jako wróg państwa niemieckiego. W czerwcu tego roku przyjechał do Polski i przebywał najpierw w Warszawie, a później w Puławach. Utrzymywał kontakty z działaczami Związku Mazurów (Masurenbundu) w Niemczech oraz z działaczami Związku Mazurów (II) w Działdowie. Piastował w tym ostatnim funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej. W Działdowie opublikował Dzieje ludu mazurskiego (1937), pracę, będącą pierwszą próbą ukazania problemów społecznych Mazurów na podstawie materiałów źródłowych oraz osobistych doświadczeń i poglądów autora. W 1938 r. pracę przetłumaczono anonimowo na język niemiecki. W czasie II wojny światowej wyjechał z żoną na Wołyń, ale dość szybko powrócił do Puław. 8 lutego 1940 r. został aresztowany, a następnie przewieziony do więzienia w Lublinie, gdzie skazano go na pobyt w KL Dachau za odmowę podpisania niemieckiej listy narodowościowej i wrogie nastawienie do niemieckości. Zmarł 26 sierpnia 1945 r. i pochowany został na cmentarzu w Lautrach. 27 czerwca 2015 r. w Działdowie została odsłonięta tablica pamiątkowa ufundowana z okazji 70 rocznicy jego śmierci.