Nowogrodzka Brygada Kawalerii – BK „Baranowicze”. Sformowana w 1937 r. 8 sierpnia 1939 r. została przeniesiona z Sierpca w rejon Lidzbarka. do Działdowa. Linia obrony: Działdówka-Lidzbark-Brynica (Pozycja Lidzbarska). Na okres ewentualnych działań wojennych otrzymała kryptonim „Londyn”. Dowódcą brygady był do 12 września 1939 r. generał brygady Władysław Anders, zaś po nim, do 24 września 1939 r., jego dotychczasowy zastępca pułkownik Kazimierz Żelisławski. Składała się z 25 pułku ułanów, 26 p. uł, 27 p. uł, 4 pułku strzelców konnych, dywizjonu pancernego, 9 dywizjonu artylerii konnej oraz przydzielonych: 5 batalionu strzelców 32 pp i BON „Mazury I”. Przed wybuchem wojny z Niemcami przygotowywała umocnienia obronne mające pełnić funkcję strategiczną względem Pozycji Mławskiej. Plany wojskowe zakładały wybudowanie 14 lekkich schronów bojowych w rejonie Lidzbarka, ale wzniesiono jedynie 6. Usytuowano je pomiędzy jeziorem Lidzbarskim a Bełkiem. 1 września 1939 r. broniła pozycji przed niemiecką 217 Dywizją Piechoty gen. mjr. Richarda Baltzera, a w kolejnych dniach osłaniała zachodnie skrzydło pod Lidzbarkiem. 4 września wykonała udany odciążający atak na Petrykozy. Po przełamaniu polskiej obrony pod Mławą rozpoczęła odwrót w kierunku Płocka. Tego samego dnia jej oddziały weszły w skład Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Władysława Andersa. Brygada została skierowana do obrony odcinka Wisły między Dobrzyniem a Czerwińskiem. Po przegranej bitwie pod Morańcami i ataku wojsk niemieckich brygada przestała faktycznie istnieć, ulegając rozproszeniu.