Malicki Leon, pseudonim Zygmunt – urodził się 31 stycznia 1918 r., żołnierz oddziału Leona Ziółkowskiego „Lisa” w ramach Batalionu ROAK „Znicz” dowodzonego przez Pawła Nowakowskiego, działającego w okolicach Lidzbarka, Brodnicy i Nowego Miasta Lubawskiego. 17 lipca 1946 r., po umowie dotyczącej obszarów działań oraz żołnierzy (wymiana oddziałów oraz pojedynczych żołnierzy z poszczególnych oddziałów) między dowództwem Batalionu „Znicz” i dowództwem Obwodu „Mewa” jego oddział wszedł w skład Obwodu ROAK „Mewa”. Dołączył do oddziału Franciszka Majewskiego. W lutym 1947 r., podobnie jak jego wielu kolegów z jego oddziału, wszedł w skład 11. Grupy Operacyjnej NSZ, dowodzonej przez por. Stefana Bronarskiego. 12 lipca 1947 r. brał udział w zasadzce na funkcjonariuszy MO i UB w lesie pod Okalewem. Aresztowany 27 stycznia 1948 r. przez PUBP Rypin, ale 30 stycznia 1948 w czasie konwojowania go do WUBP w Bydgoszczy udało mu się zbiec na stacji PKP w Sierpcu. Od 1950 r. do 1954 r. ukrywał się, m. in. dołączając do poszukiwanych kolegów z byłych oddziałów: Stanisława Żurawskiego i Kazimierza Dyksinskiego. 10 czerwca 1954 r. został zastrzelony (lub odebrał sobie życie) przez żołnierzy grupy operacyjnej KBW i funkcjonariuszy PUBP w miejscowości Będzymin niedaleko Żuromina. 20 marca 2017 r. odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.