Majewski Stefan, ps. Szczepan, Ekscelencja (1917-1951) – urodził się 27 stycznia 1910 r. w Warszawie. W latach 1936-1939 był klerykiem Wyższego Seminarium Duchownego w Łomży. Od 1941 r. działał w konspiracji i zajmował się między innymi redagowaniem oraz kolportażem prasy podziemnej. W 1943 r. rozpoczął służbę w AK, pełniąc od listopada 1943 r. do kwietnia 1944 r. obowiązki Delegata Rządu na powiat sierpecki. Po zakończeniu okupacji niemieckiej został członkiem oddziału ROAK Franciszka Majewskiego „Słonego”, walcząc na terenie województwa warszawskiego, również w okolicach Działdowa i Lidzbarka, a następnie wszedł w skład sztabu 11 Grupy Operacyjnej NSZ 23 Okręgu NZW pod dowództwem Stefana Bronarskiego „Liścia”, gdzie pełnił funkcję szefa Informacji i Propagandy. Latem 1947 r. zagrożony aresztowaniem, wyjechał najpierw do Wrocławia, a stamtąd do Krakowa. 11 października 1947 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy UBP i przewieziony do Warszawy. 3 lipca 1950 r. został skazany po torturach na karę śmierci. Wyrok wykonano 18 stycznia 1951 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.