Kościół pw. św. Barbary w Płośnicy – został zbudowany na przełomie XIV i XV w. Po sekularyzacji Prus świątynia została przejęta przez protestantów i pozostawała w ich rękach do zakończenia II wojny światowej. Zachowane materiały z wizytacji w 1578 r. mówią o tym, że Płośnica była siedzibą parafii. Prowadzono tu szkołę parafialną, a stan kościoła oceniono jako dobry. W XVII i XVIII w. świątynię gruntownie przebudowywano. W 1918 r. była również odnawiana po zniszczeniach wojennych, ale gruntownego remontu doczekała się dopiero w 1954 r. Budynek kościoła jest orientowany, murowany z kamienia i otynkowany. Ściany szczytowe zakończone są schodkowymi szczytami o trójkątnych zwieńczeniach, a chór wsparty na czterech drewnianych słupach. Siodłowy dach pokryty jest dachówką ceramiczną. Od zachodu przylega do świątyni kwadratowa, trójkondygnacyjna wieża w całości murowana, ale jej górne kondygnacje zostały zniszczone podczas wojen szwedzkich. W trakcie odbudowy pozostawiono dolną kondygnację murowaną z kamieni polnych, środkową wykonano z tzw. muru pruskiego, a górną z drewna. Na szczycie namiotowego dachu można dostrzec chorągiewkę z datą „1918”. Wnętrze nawy zostało nakryte drewnianym, beczkowym sklepieniem. Wyposażenie świątyni jest prawie w całości współczesne. Do  dziś zachowała się jedynie dziewiętnastowieczna drewniana chrzcielnica i obraz św. Barbary. Pod posadzką kościoła znajdują się murowane, niedostępne dziś krypty, w których pochowano dawnych właścicieli ziemskich z Gródek. Z 1870 r. pochodzi zabytkowy neogotycki prospekt organowy wykonany w pracowni G. Gehlhara w Królewcu. Ich generalny remont zakończył się w 1992 r. Obecna parafia katolicka pw. św. Barbary, wydzielona z parafii Koszelewy, została erygowana dekretem biskupa chełmińskiego Kazimierza Józefa Kowalskiego 19 listopada 1949 r.