Kaplica pw. św. Bartłomieja we Wlewsku  – w drugiej połowie XIV w. założono we Wlewsku parafię i pobudowano pierwszy drewniany kościół. W latach 1410-1411 kościół podupadł, a parafię połączono z parafią w Boleszynie. Podczas wojen ze Szwedami drewniana świątynia została zniszczona. Nowy kościół, którego fundatorem był właściciel ziemski Paweł Chełstowski, wzniesiono w 1690 r. W 1804 r. w wyniku pożaru spłonął kościół i kilka domów. Kolejnej próby budowy kościoła już nie podjęto, a Wlewsk przyłączono do parafii w Lidzbarku. W 1855 r. Wlewsk nabył Władysław Różycki, który w 1863 r. otoczył miejscowy cmentarz kamiennym murem oraz pobudował rodzinną kaplicę w stylu neogotyckim. Przeniesiono do niej starą drewnianą figurę św. Bartłomieja, którą ufundował na cmentarzu w 1823 r. Jakub Sucharski, poprzedni właściciel dóbr. W podziemiach kaplicy spoczywają szczątki zmarłych z rodu Różyckich herbu Doliwa. W 1993 r. pochowano w niej Rozalię, żonę ostatniego właściciela Stefana Różyckiego. Jest to neogotycka kaplica wzniesiona na rzucie prostokąta z niewysoką wieżą i cebulastym hełmem od frontu. Przy ścianie bocznej znajduje się niewielka zakrystia, a z tyłu zejście do krypty grobowej. Budynek posiada skromną dekorację architektoniczną, chociaż uwagę przyciągają ostrołuczne blendy na narożnych lizenach i ceglane fryzy.