7 czerwca 1840 r. – zmarł w Berlinie urodzony 3 sierpnia 1770 r. w Poczdamie Friedrich Wilhelm III, król pruski w latach 1797-1840. W trakcie swoich rządów ograniczył zdecydowanie wydatki dworu i starał się prowadzić neutralną politykę zagraniczną. Jednak po utworzeniu Związku reńskiemu wypowiedział w 1806 r. wojnę Napoleonowi, którą przegrał. W 1807 r., na mocy traktatu w Tylży, stracił ziemie na zachód od Łeby, zgodził się na utworzenie Księstwa Warszawskiego z ziem pruskich, na stacjonowanie wraz z finansowaniem wojsk francuskich w Prusach, także w Działdowie i Lidzbarku, zapłacił wysoką kontrybucję i przystąpił do blokady handlowej przeciwko Wielkiej Brytanii. 30 października 1810 r. wydał dekret znoszący klasztory w całym państwie. Z jego rozkazu w 1811 r. w Królewcu zniszczono insygnia koronacyjne królów polskich, wykradzione w 1795 r. ze skarbca na Wawelu, przetapiając je na monety, a klejnoty sprzedając. Po klęsce Napoleona w Rosji zawarł sojusz z Rosją i przystąpił do koalicji antyfrancuskiej. Jego oddziały odegrały istotną rolę, dlatego na kongresie wiedeńskim uzyskał znaczne terytoria. Był również współtwórcą Świętego Przymierza.