26 czerwca 1886 r. – urodził się w Butrynach Jan Niemierski, ps. Kasperski. Absolwent Gimnazjum we Frankfurcie nad Odrą. W latach 1907-1908 odbył służbę wojskową w Armii Cesarstwa Niemieckiego w szeregach 1 pułku grenadierów stacjonującego w Królewcu. W latach 1908-1914 pracował jako urzędnik bankowy. Po wybuchu wojny światowej wcielony do armii niemieckiej i służył do listopada 1918 r., awansując do stopnia podporucznika. W tym okresie należał już do Polskiej Organizacji Wojskowej. Od listopada 1918 r. żołnierz polskiego wojska i przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów w stopniu podporucznika. W trakcie jej trwania skierowany do pracy plebiscytowej na terenie Warmii i Mazur. 1 czerwca 1919 r. awansowany do stopnia majora ze starszeństwem.  15 lutego 1920 r. został komendantem Straży Mazurskiej z siedzibami w Olsztynie i Działdowie. Przebywając w Działdowie wydawał opinie o pracy starostów i innych urzędników państwowych. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W tym okresie odznaczony Orderem Virtuti Militari. Po plebiscycie służył najpierw jako dowódca kompanii, następnie batalionu i jako zastępca dowódcy pułku w 6 pułku piechoty Legionów. W tym okresie awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem. 29 listopada 1927 r. został zastępca dowódcy pułku piechoty wielkopolskiej, a 23 sierpnia 1929 r. zastępca dowódcy pułku piechoty Odsieczy Lwowa we Lwowie. Stąd przeniesiony 31 marca 1930 r. na dowódcę batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza „Hoszcza”. 30 czerwca 1934 r przeszedł w stan spoczynku. 3 stycznia 1935 r. został prezydentem Rzeszowa na okres 10 lat. W 1938 r. został ze względów politycznych zawieszony w czynnościach. W czasie okupacji niemieckiej został na początku 1940 r. aresztowany przez gestapo i osadzony w KL Auschwitz. Tam, w 1941 r., został zamordowany.