31 stycznia 1902 r. – urodził się w Lidzbarku Józef Marceli Kopicz. W latach 1918-1920 członek Straży Ludowej. W 1920 r. podjął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, po skończeniu których podjął prace jako lekarz domowy. W 1928 r. został lekarzem na  oddziale psychiatrycznym szpitala w Wejherowie, a po rozwiązaniu oddziału w 1931 r. podjął pracę w szpitalu psychiatrycznym w Kocborowie. W 1936 r. opublikował wraz z Tadeuszem Bilikiewiczem podręcznik O leczeniu schizofrenii wstrząsem insulinowym. W czasie wojny obronnej 1939 r. nie otrzymał przydziału i próbował wraz z rodziną bezskutecznie opuścić teren zajęty przez wojska niemieckie. Po kilkunastodniowej tułaczce stawił się do kocborowskiego szpitala, w którym od 1935 r. pełnił funkcję dyrektora. Tam, na rozkaz niemieckiego dyrektora szpitala, SS-Obersturmführera Karla Braunschweiga, został 17 października 1939 r. aresztowany wraz z inspektorem szpitalnym Franciszkiem Dunajskim i pielęgniarzem Józefem Trochą i zamordowany w Lesie Szpęgawskim. W Szpęgawsku funkcjonuje od 1962 r. Dom Pomocy Społecznej noszący jego imię.