31 sierpnia 1247 r. – zmarł urodzony ok. 1187/1878 Konrad I Mazowiecki, syn Kazimierza II Sprawiedliwego, książę kujawsko-mazowiecki w latach 1200-1247, władca ziemi chełmińskiej w latach 1222-1228, regent w Sandomierzu w latach 1229-1232, w Krakowie w latach 1241-1243. W 1206 r. Konrad sprowadził na Mazowsze z Wielkopolski cystersów, którzy zadeklarowali chrystianizację sąsiadujących z Mazowszem Prusów, ale przyniosło to nikłe rezultaty. Łupieżcze i częste najazdy Prusów na jego ziemie nie ustały. Mimo że uzyskał w latach 1217-1218 uzyskał od papiestwa bulle przyznające mu prawo do dokonania podboju ziem pruskich, to nie udało mu się zorganizować żadnej zbrojnej wyprawy. Dopiero trzy bardzo dotkliwe najazdy Prusów na polskie ziemie w latach 1219-1922 pozwoliły na jej organizację. W 1222 r. zorganizowana na Prusy wyprawa zbrojna przyniosła nikłe efekty, w wyniku wycofania się z sojuszu Świętopełka. Na zajętej ziemi chełmińskiej pobudowano jedynie przygraniczne strażnice, również na terenie obecnego powiatu działdowskiego, które okazały się mało skuteczne i szybko zostały przez Prusów zniszczone. Na przełomie 1225/1226 r. doszło do pierwszych rozmów z rycerzami zakonu krzyżackiego, w wyniku których, w 1238 r., doszło do formalnego przekazania ziemi chełmińskiej zakonowi. Współpraca księcia z Krzyżakami nie układała się pomyślnie, ponieważ już w 1234 r. doszło do napadu na Płock i spalenia katedry przez gościa zakonu margrabiego Miśni, Henryka. W tym samym roku Krzyżacy uzyskali od papieża Grzegorza IX bullę protekcyjną, w której legitymizowano sfałszowany wcześniej dokument Konrada, nadający ziemię chełmińską oraz inne zdobycze w Prusach w wieczyste posiadanie Krzyżaków. W 1235 r. Krzyżacy uzyskali od cesarza Fryderyka II bullę, antydatowaną aż na rok 1226 r., która  czyniła Krzyżaków suwerenami ziemi chełmińskiej.