31 maja 1740 r. – zmarł w Poczdamie urodzony 14 sierpnia 1688 r. w Berlinie Friedrich Wilhelm I von Hohenzollern, w latach 1713-1740 król w Prusach i elektor Brandenburgii. Za jego panowania urzędnicy w pełni kontrolowali rynek pracy, ceny dla towarów i usług, kierunki handlu i politykę celną. Nowy status uzyskała policja porządkowa i pojawiła się publiczna służba zdrowia. Wprowadził zasadnicze zmiany w armii, która doskonale wyszkolona i zdyscyplinowana (pruski dryl), zaopatrzona w  nowoczesną broń i umundurowanie opierała się na zawodowej kadrze oficerskiej i podoficerskiej. Umocnił i rozwinął absolutyzm w państwie, likwidując całkowicie polityczną rolę stanów i opierając administracje na zaufanej grupie urzędników. Instytucje państwowe: Generalny Komisariat Wojny i Generalna Dyrekcja Finansów stały się jednym centralnym organem o nazwie Generalne Dyrektorium pod jego pełnym nadzorem. Za jego rządów państwo intensywnie się rozwijało. Prowadził bowiem spójną politykę finansową opartą o twardy fiskalizm, ale bez możliwości nadużyć, popierał rozwój handlu i rzemiosła, oraz powstawanie i rozwój manufaktur, a także rozwój rolnictwa. W tym okresie Działdowo i tereny okoliczne przeżywały bum gospodarczy. Był zwolennikiem tolerancji religijnej w swoim państwie. Uznawał nadrzędność pozycji cesarza i Rzeszy Niemieckiej. W 1732 roku podpisał traktat Loewenwolda, zwany traktatem trzech czarnych orłów, mający na celu utrzymanie sytuacji wewnętrznej i gospodarczej Polski na jak najniższym poziomie.