26 stycznia 1909 r. – urodziła się w Gutowie Joanna Łukwińska, siostra zakonna. W 1911 r. zamieszkała z rodzicami w Rumianie. W 1928 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego ă Paulo w Chełmie. Po ukończeniu nowicjatu pracowała jako wychowawczyni  w sierocińcu w Lubawie. W latach 1931-1932 odbyła kurs dla wychowawców dzieci i młodzieży w Katolickiej Szkole Społecznej w Poznaniu i uzyskała dyplom wychowawczyni. W 1933 r. wyjechała do Brazylii i przebywała najpierw w Abranches, a następnie w Araucarii, gdzie pracowała jako nauczycielka w klasach z językiem polskim. Po roku pracy razem z 4 siostrami została przeniesiona do stanu Rio Grande de Sul, do ówczesnej miejscowości Floresta, dzisiaj zwanej Barao de Cotegipe. Tu objęła pracę w drugiej klasie z językiem portugalskim i czwartej oraz piątej z językiem polskim. W 1941 r. jako przełożona Instytutu Najświętszej Maryi Panny w Kurytybie zreorganizowała Wyższą Szkołę Pedagogiczną, stawiając ją w krótkim czasie na jednym z czołowych miejsc w stolicy stanu. 2 lutego 1946 r. Objęła stanowisko Asystentki Prowincji i pracowała na tym stanowisku 18 lat. Planowała i osobiście kierowała budową 29 budynków, w tym 20 szkół, 4 szpitali i 5 ośrodków pomocy społecznej. W Kurytybie zbudowała szpital im. Najświętszej Maryi Panny jako pomnik 50-lecia przybycia i pracy Sióstr Miłosierdzia w Brazylii oraz wielki gmach dla dzieci opuszczonych i sierot zwany przez prasę „Pałacem Dziecka”. W maju 1964 r. została przełożoną wybudowanego przez siebie Domu Dziecka, gdzie pracowała przez trzy lata, po czym została przeniesiona do Prudentopolis. Tutaj zbudowała nowoczesny budynek przeznaczony na szkołę i internat dla chłopców. W 1971 r. została wyróżniona tytułem Honorowego Obywatela Miasta Kurytyby. Zmarła w październiku 2002 r. Kurytybie i tam pochowana.