25 kwietnia 1906 r. – urodził się w Bieńkach Aleksander Pol. W 1925 r. po ukończeniu szkoły w Szreńsku podjął naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Lubawie. Powołany do wojska nawiązał współpracę z polskim wywiadem i odbył przeszkolenie. Skierowany do Działdowa otrzymał polecenie zorganizowania grup kontrwywiadowczych i dywersyjnych na terenie powiatu. W latach 1929-1930 pracował jako nauczyciel w Turzy Malej, a od września 1930 r. wraz z żoną Władysławą podjął pracę w Publicznej Szkole Powszechnej w Narzymiu. W jednej i drugiej wsi organizował grupy wywiadowcze, a w tej ostatniej również dywersyjną. 14 marca 1933 r. został skierowany do nadgranicznych Żabin, gdzie objął stanowiska kierownika szkoły oraz szkolił dywersantów. 28 sierpnia 1939 r. wyjechał na odprawę dowódców grup dywersyjnych do Bąbic i tam zastała go wojna. W okresie okupacji był poszukiwany przez niemiecki wywiad. W Nadratowie uaktywnił tamtejszą grupę dywersyjną i podjął z nią działania, ale dość szybko musiał tę miejscowość opuścić z obawy przed aresztowaniem i udał się do Warszawy. Tam pracował jako malarz, zdun i szklarz. Poszukiwany listem gończym przez Gestapo wyjechał do Skrzyszowa i przyjął nazwisko Stanisław Staszewski. W latach 1943–1944 pracował w szkole rolniczej w Wiszniowie, gdzie organizował i szkolił grupy dywersyjne AK. Po wojnie pracował nadal w szkolnictwie jako Staszewski, m. in. w Bytomiu, Strzelcach Opolskich, Koźlu i Katowicach. 31 lipca 1951 r. ujawnił się.  Zmarł 25 sierpnia 1983 r. i spoczywa na cmentarzu w Babicach.