24 stycznia 1921 r. urodził się w Toruniu Tony Halik właśc. Mieczysław Sędzimir Antoni Halik, podróżnik, dziennikarz, pisarz, współautor telewizyjnych programów podróżniczo-przyrodniczych. Jego rodzice byli właścicielami m. in. Żabin, gdzie spędził swoje dzieciństwo. Jako czternastolatek po kryjomu próbował pokonać na tratwie trasę rzeczną z Płocka do Wolnego Miasta Gdańska, ale został zatrzymany przez straż graniczną i odstawiony do domu. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Jagiełły w Płocku. Po wybuchu wojny z Niemcami przedostał się przez Zaleszczyki do Rumunii, dalej: do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w Polskich Siłach Powietrznych. Walczył m. in. w Dywizjonie 201 RAF, a po zestrzeleniu nad Francją, w szeregach francuskiego ruchu oporu. Po wojnie został odznaczony m. in. francuskim Krzyżem Wojennym i wieloma polskimi i brytyjskimi odznaczeniami  za męstwo. Od 1950 r. pracował dla amerykańskiej sieci telewizyjnej NBC. W 1952 r. przyjął obywatelstwo argentyńskie za zgodą władz PRL, dzięki czemu mógł swobodnie podróżować po całym świecie. Posługiwał się językami: hiszpańskim, angielskim, francuskim, portugalskim, włoskim, rosyjskim, niemieckim, czeskim i indiańskimi narzeczami Hinan, Guarani i Xavante. Jego najbardziej spektakularną wyprawą była podróż jeepem z Ziemi Ognistej do Alaski (1957-1962), trwająca 1536 dni i wyniosła 182 624 km. Na tej trasie powstała miejscowość o nazwie  Puente Halik. W 1975 r. przeniósł się na stałe do Polski i otrzymał kartę stałego pobytu. Nagrody: Nagroda Pulitzera dla NBC, „Złoty ekran” (1985) „Wiktor (1986) i wyróżnienie od Telewizji Polskiej za cykl „Pieprz i wanilia” (1993). Niektóre wydawnictwa książkowe: 180 000 km przygody (1975), Z kamerą i strzelbą przez Mato Grosso (1986), Moja wielka przygoda (1988), Urodzony dla przygody (1990), Wielkie przygody małej Patrycji (1991). Zmarł 28 maja 1998 r. w Warszawie i pochowany jest na Cmentarzu Bródnowskim. W 2003 r. w Toruniu powstało Muzeum Podróżników im. Tony Halika. Zdjęcie dzięki uprzejmości Iwony Korzeniewskiej.