21 sierpnia 1897 r. – urodzili się:

• w Stańkawie Emeryk August Hutten-Czapski h. Leliwa. Ukończył studia prawnicze w Petersburgu. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Misji Żywnościowej im. Herberta Hoovera, a następnie jako delegat Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych przy Dowództwie 4 Armii generała Leonarda Skierskiego. W 1920 r. otrzymał od Zarządu Dóbr Państwowych dzierżawę majątku narzymskiego  i folwarku w Malinowie. Dzierżawa trwała do 1926 r. Starosta stołpecki w latach 1921-1923, prezes Powiatowego Związku Ziemian w powiecie Słonimskim w latach 1925–1931, radca Wileńskiej Izby Rolniczej w latach 1933–1939, poseł na Sejm RP. W czasie wojny z Niemcami delegat PCK we Francji  w latach 1939–1940, delegat Dyrektora Biur Polskich w Afryce Północnej w latach 1941–1943, a w 1943 r. konsul generalny RP w Afryce Północnej, od 1944 r. kierownik Wydziału Uchodźczego w emigracyjnym MSZ w Londynie. Jako podpułkownik PSZ pełnił funkcję doradcy politycznego w Polskiej Misji Wojskowej przy Naczelnym Dowództwie Alianckich Sił Ekspedycyjnych. Jemu zawdzięcza się odnalezienie w Norymberdze  skradzionego przez Niemców ołtarza Wita Stwosza. Po wojnie pracował jako referent Rządu RP na wychodźstwie w sprawach polskich więźniów obozów KZ Oberlangen, Mauthausen, Gusen i Dachau i przedstawiciel II Korpusu Polskiego przy Allied High Commission we Włoszech. Przeor polskich rycerzy maltańskich i prezes Związku Kawalerów Maltańskich w Polsce w latach 1946-1975 oraz kanclerz światowej organizacji Zakonu Maltańskiego. Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych i Krzyż Wielki Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego. Otrzymał również tytuły: Wielkiego Oficera Orderu Korony Włoch, Wielkiego Oficera Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej, Oficera Orderu Kolonialnego Gwiazdy Włoch, Kawalera Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego, Baliwa Krzyża Wielkiego Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego, Baliwa Krzyża Wielkiego Posłuszeństwa Zakonu Maltańskiego. Zmarł 31 stycznia 1979 r. w Rzymie.
• w Siedliskach Józef Wydorski. W trakcie I wojny światowej żołnierz armii pruskiej i uczestniczył w walkach na terenach Macedonii, Galicji i Francji. Działacz plebiscytowy na Warmii i Mazurach i żołnierz Polskiej Organizacji Wojskowej. Pod nazwiskiem Gunert rozpracowywał działalność niemieckiej straży granicznej i bojówek. Aresztowany przez Niemców w lipcu 1920 r. stanął przed sądem i otrzymał karę śmierci za zdradę stanu. Dzięki wstawiennictwu polskich władz i interwencji międzynarodowej komisji nadzorującej plebiscyt 19 kwietnia 1921 r. zwolniony z więzienia. Po ukończeniu studium nauczycielskiego w Toruniu zamieszkał w Hartowcu, gdzie pełnił funkcję kierownika Państwowej Szkoły Powszechnej I st. I w latach 1922-1939. Był również organizatorem drużyny strzeleckiej w tej miejscowości. W 1933 r. odznaczony został Medalem Niepodległości. W czasie wojny z Niemcami ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem w Lubawie i działał w strukturach AK. Po wojnie pracował jako nauczyciel w jednej ze szkół w Lubawie, a następnie w Olsztynie i jako kierownik szkoły w Kolonii Mazurskiej. Zmarł 27 kwietnia 1984 r. w Olsztynie.