20 października 1906 r. – urodził się w miejscowości Rębisze-Kolonia Piotr Dudziec, ksiądz katolicki. 19 czerwca 1932 r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze płockiej i pracował jako wikariusz najpierw w Zegrzu, a następnie w Płocku. Podczas okupacji pełnił funkcję proboszcza w Krasnem i Węgrowie Tam został aresztowany i przewieziony do KL Soldau. Po wojnie objął stanowisko kanclerza kurii diecezjalnej w Kielcach, a po powrocie do Płocka kanonika kapituły katedralnej, pracownikiem kurii diecezjalnej i profesorem tamtejszego Wyższego Seminarium Duchownego (1947). 12 czerwca 1950 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji płockiej i biskupem tytularnym Camuliany. Sakrę biskupią przyjął 29 czerwca 1950 r. W diecezji płockiej był wikariuszem generalnym oraz wikariuszem kapitulnym w latach 1961–1962. Zmarł 13 czerwca 1970 r. i  został pochowany w katedrze w Płocku.