18 lutego 1949 r. – zmarł w Hamm urodzony 15 marca 1906 r. Józef Maria Hoffman. W 1925 r. zdał maturę w rodzinnym mieście i podjął studia filologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1927 r. przerwał studia i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty. 15 sierpnia 1930 r. otrzymał promocję do stopnia podporucznika piechoty i przydziałem do 51 pułku piechoty, na stanowisko dowódcy plutonu ckm. 1 stycznia 1933 r. został awansowany do stopnia porucznika i otrzymał stanowisko dowódcy kompanii ckm. W latach 1935–1939 służył w jako dowódca kompanii ckm w 84 pułku piechoty 19 marca 1939 r. został awansowany do stopnia kapitana. W czasie kampanii wrześniowej dowodził 2 kompanią, a po reorganizacji 3 kompanią 2 batalionu 84 pp., broniąc m. in. Modlina. Po upadku twierdzy wzięty został do niewoli i skierowany do punktu zbiorczego dla jeńców wojennych w Działdowie. 25 października 1939 r. zwolniony. W czasie okupacji przebywał w Warszawie i działał w konspiracji najpierw w Związku Czynu Zbrojnego, a następnie, w latach 1940–1942, w Polskiej Organizacji Zbrojnej, a od sierpnia 1942 r. w Armii Krajowej dowodząc batalionem „Vistula”. Od 1943 r. pełnił funkcję oficera szkoleniowego w sztabie 4 Rejonu Obwodu Śródmieście AK, a następnie pomocnika komendanta Kwatery Głównej Oddziału V Komendy Głównej AK i równolegle oficera szkoleniowego oraz dyspozycyjnego pułku „Baszta”. Wiosną 1944 r. otrzymał dowództwo batalionu „Karpaty” w pułku „Baszta”, a 25 lipca 1944 r. awans do stopnia majora piechoty ze starszeństwem. W czasie powstania warszawskiego walczył na Mokotowie. Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał kolejno w Stalagu IV B Mühlberg, Stalag XI C Bergen-Belsen, Stalagu XI B Fallingbostel, Stalagu 323 Gross Born i Stalagu X B Sandbostel. Po wyzwoleniu obozu przebywał jako dowódca IV batalionu oficerskiego w Polskim Obozie Wojskowym w Wentorf. Odznaczony Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) i Srebrnym Krzyżem zasługi z Mieczami.