15 marca 1893 r. – urodził się w Adamkach Kazimierz Żelisławski, pułkownik kawalerii WP. W czasie I wojny światowej walczył w 18 Siewierskim Pułku Dragonów, awansując do stopnia porucznika. Wielokrotnie odznaczany przez dowództwo rosyjskie za dzielność i waleczność. W latach 1917-1918, jako podrotmistrz, walczył w szeregach 2 pułku ułanów, wchodzącego w skład I Korpusu Polskiego w Rosji. W listopadzie 1918, już jako oficer WP objął dowództwo 4 szwadronu 2 p. uł. w Siedlcach. W styczniu 1928 r. został dowódcą 3 p. uł. śląskich w Tarnowskich Górach, zaś w marcu 1937r. objął dowództwo 13 pułku ułanów wileńskich w Nowej Wilejce. W marcu 1939 przeniesiony został do Płocka, na stanowisko dowódcy 4 pułku strzelców konnych Ziemi Łęczyckiej. W lipcu tego roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, gen. Bryg. W. Andersa która od marca przebywała w rejonie Płocka. 8 sierpnia 1939 r. jego brygada została przeniesiona z Sierpca w rejon Lidzbarka do przygotowania Pozycji Lidzbarskiej. 1 września 1939 r. broniła pozycji przed niemiecką 217 Dywizją Piechoty gen. mjr. Richarda Baltzera, a w kolejnych dniach osłaniała zachodnie skrzydło pod Lidzbarkiem. 4 września wykonała udany odciążający atak na Petrykozy. Po przełamaniu polskiej obrony pod Mławą rozpoczęła odwrót w kierunku Płocka., W dn. 12 września 1939 r. przejął obowiązki dowódcy brygady i pełnił je do 24 września. Po rozproszeniu brygady, wzięty do niewoli  sowieckiej i trafił do obozu w Kozielsku. Zamordowany przez sowietów w Katyniu w kwietniu 1940 r.