12 września 1913 r. – urodził się w Dźwierzni Alojzy Żuchowski. W latach 1927-1932 uczęszczał do gimnazjum, najpierw w Sucharach, a następnie w Wadowicach. Po gimnazjum podjął studia teologiczno-filozoficzne. 25 lutego 1940 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W czasie okupacji niemieckiej przebywał jako zakładnik na Pawiaku, pracował jako duszpasterz i jako nauczyciel w Ołtarzewie. Po wojnie, w latach 1945-1952 pełnił funkcję opiekuna duchownego i mistrza nowicjatu w Sucharach, a następnie w Ząbkowicach Śląskich, duszpasterza młodzieży akademickiej w Wyższej Szkole Religijnej Gdańsku-Wrzeszczu, a nieco później w Warszawie. Od 19 sierpnia 1953 r. pracował na stanowisku ekonoma prowincjalnego, sekretarza prowincjalnego i radcy prowincjalnego. Na początku 1957 r. został powołany na sekretarza generalnego Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce. W 1962 r. podjął równocześnie obowiązki dyrektora Wydziału Spraw Zakonnych w Sekretariacie Prymasa Polski, Funkcję tę sprawował do 1977 r. Lata 1977-1983 spędził w Rzymie, gdzie był m. in. przedstawicielem polskich pallotynów przy Zarządzie Generalnym i przez jedną kadencję rektorem domu generalnego. Po powrocie z Włoch, na prośbę księdza abpa B. Dąbrowskiego, nadal służył pomocą zgromadzeniom zakonnym. Zmarł 29 grudnia 1994 r. w Warszawie.