10 lutego 1900 r. – urodził się w Woli Krzysztoporskiej Franciszek Motylski. Jako ochotnik wziął udział w wojnie z bolszewikami w funkcji dowódcy plutonu piechoty.  Po wojnie podjął studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej, pracując również jako nauczyciel, jak również kierownik torów w warszawskich Tramwajach i Autobusach. Po wybuchu wojny z Niemcami służył w twierdzy modlińskiej. Po kapitulacji twierdzy został osadzony w Gefangenenlager Soldau-Illowo-Mlawa, skąd uciekł. W listopadzie 1939 r. wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski, przemianowanej na Związek Walki Zbrojnej, a następnie na Armię Krajową. Po wybuchu powstania warszawskiego dowodził samodzielnym plutonem saperów Szefostwa Saperów Komendy Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej. Walczył na Woli, Starówce i w Śródmieściu. Po upadku powstania został osadzony w obozie jenieckim w Lubece. Po wojnie pracował jako inżynier architekt i wykładowca na Politechnice Warszawskiej. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie). Zmarł 6 stycznia 1983 r. w Warszawie.