10 kwietnia 1897 r. – urodził się w Orle Zygmunt Marszewski, pułkownik WP i dowódca 4 Pułku Strzelców Konnych Ziemi Łęczyckiej stacjonującego w Płocku w randze podpułkownika, a wchodzącego w skład Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. 8 sierpnia 1939 r. jego pułk został przeniesiony w rejon Lidzbarka. Żołnierze jego pułku stoczyli pierwszą walkę 1 września 1939 r. na linii Działdowo-Lidzbark, 2 września pod Narzymiem, 5-7 września pod Płockiem, a następnie pod Mińskiem Mazowieckim, Kałuszynem, Majdanem, Sielcem. 23 września 1939 r. pułk z jego rozkazu został rozwiązany. 25 września 1939 r. został ranny i umieszczony w szpitalu w miejscowości Podklasztok. Od 1940 r. służył w Armii Krajowej. Uczestnik powstania warszawskiego, a po jego upadku p.o. dowódcy Obszaru Warszawskiego AK i awansowany do stopnia pułkownika. W lutym 1945 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy UB i przetrzymywany w więzieniu do 21 listopada 1945 r. Do przejścia na rentę starczą w 1964 r. pracował w różnych przedsiębiorstwach na terenie kraju. Zmarł 19 października 1982 r. w Warszawie i pochowany został na Powązkach. Odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 klasy,  Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyżem Niepodległości i Orderem św. Anny 4 klasy.