1 kwietnia 1815 r. – urodzili się:

• w Schönhausen Otto von Bismarck-Schönhausen, książę von Bismarck-Schönhausen, książę von Lauenburg, premier Prus w latach 1862-1873, kanclerz Rzeszy, nazywany Żelaznym Kanclerzem, w latach 1873-1890. W polityce wewnętrznej zwolennik ewolucyjnego konserwatyzmu. Wprowadzone przez niego w 1880 r. programy ubezpieczeń społecznych były pierwszymi na świecie, stając się wzorem dla innych krajów i podstawami nowoczesnego państwa opiekuńczego. Wprowadził m. in. emerytury, ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i od bezrobocia. Po dymisji w 1890 r. zamieszkał najpierw w Wiercinie, a następnie w Friedrichsruh, gdzie 30 lipca 1898 r. zmarł. W lesie niedaleko Malinowa znajduje się zrujnowana wieża, powstała w 1915 r. według projektu Philippa Kahma w miejscu mogiły żołnierzy niemieckich, umownie nazywana „Wieżą Bismarcka”.
• w Uciążu Gustaw Działowski,  ksiądz katolicki, od 1900 r. doktor teologii, najpierw wikary w Chełmie i Lidzbarku, administrator w Łobdowie i Płowężu zaś od 1906 r. proboszcz w Turowie oraz, w latach 1915-1920, dziekan pomezański.  Organizował polskie towarzystwa oświatowe i polityczne na Mazurach. W 1907 r. wspierał ks. Franciszka Lissa jako kandydata do niemieckiego parlamentu W 1912 r. reprezentował powiaty ostródzki i nidzicki na zjeździe polskich komitetów wyborczych. Pracował na rzecz rozwoju gospodarczego jako pierwszy prezes Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Olsztynie. Założył również kasę pożyczkową dla Mazurów. Od 1912 r. był członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu. 25 listopada 1918 r. w Koszelewach został wybrany delegatem Rady Ludowej na powiat nidzicki do Sejmu dzielnicowego w Poznaniu. W 1920 r. był członkiem polsko- niemieckiej komisji, mającej przejąć władzę na okres plebiscytu, na Warmii, Mazurach i Powiślu. 15 sierpnia 1920 r. został pobity przez Niemców, a następnie deportowany na teren Polski. Od 1 stycznia 1921 r. pełnił funkcję administratora parafii w Pieniążkowie, a od 1922 r. funkcję proboszcza. Zasiadał jako radny w sejmiku powiatowym w Gniewie, oraz pełnił funkcję prezesa Zarządu Związku Pomorskiego. W 1928 r. został szambelanem papieskim. W 1930 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta. Jesienią 1939 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony w Nowem n. Wisłą. Po wyjściu z więzienia schorowany wrócił do Pieniążkowa i tu przebywał do śmierci. Zmarł 10 czerwca 1940 r. w Pieniążkowie.