1 grudnia 1640 r. – zmarł w Królewcu urodzony 13 listopada 1595 r. w Cölln Georg Wilhelm von Hohenzollern, elektor brandenburski, książę pruski i władca państwa Brandenburgia-Prusy w latach 1620-1640. Polityk, niejednoznacznie akcentujący swoją postawę w dwóch wojnach polsko-szwedzkich, przyczynił się do regresu gospodarczego Prus Książęcych objętych dodatkowo działaniami wojennymi i ruiny wielu miast, w tym Działdowa, dlatego polski król wyznaczył w 1635 r. namiestnictwo nad Prusami Książęcymi Jerzemu Ossolińskiemu, co zagroziło inkorporacją tego terytorium do Rzeczypospolitej. Rozejm w Sztumskiej Wsi tę groźbę zażegnał. Niewątpliwym jego sukcesem było wydanie w 1620 r. kodeksu pruskiego prawa, wzmacniającego pozycję monarchy wobec stanów pruskich. Wiązało się to z możliwością nakładania na miasta nowych podatków bez zgody stanów i prowadzeniem własnej polityki fiskalnej. W 16621 r. złożył hołd lenny królowi polskiemu Zygmuntowi III Wazie, a 21 marca 1633 r. jego  posłowie złożyli homagium nowemu królowi Polski, Władysławowi IV. To ostatnie wydarzenie świadczyło o przynajmniej częściowym uniezależnieniu się od polskiego władcy, gdyż nie musiał składać hołdu osobiście.