K7, in. Komitet Siedmiu – organizacja dywersyjno-wywiadowcza utworzona 17 września 1935 r. przez Oddział II Sztabu Głównego z polecenia Józefa Becka, a jej celem było rozbicie Czechosłowacji w celu odzyskania dla Polski Zaolzia i uzyskania wspólnej granicy z Węgrami. Jednak już w październiku tego roku zrezygnowano z tych planów. Komitet Siedmiu składał się z wysokich rangą oficerów wywiadu, a jego pracami kierował dyrektor Departamentu Konsularnego MSZ Wiktor Drymmer. Oprócz niego w skład K7 weszli: dr Władysław J. Zaleski, kpt. Edmund Charaszkiewicz, Tadeusz Kowalski, Tadeusz Kawalec, kpt. Feliks Ankerstein i kpt. Wojciech Lipiński. 20 stycznia 1936 r. do K7 dołączył ppłk Ludwik Zych. Jesienią 1937 r. powrócono do organizowania konspiracji na Zaolziu i rozpoczęto werbunek do kompanii bojowo-dywersyjnej. 23 września 1938 r. pododziały legionu zaolziańskiego rozpoczęły forsowanie granicy z Czechosłowacją uaktywniając grupy dywersyjne w głębi Zaolzia. Akcję przerwano już 30 września, po zawarciu układu monachijskiego, zgodnie z którym władze czechosłowackie zgodziły się na oddanie Polsce Zaolzia. Na terenie obecnego powiatu działdowskiego K7 uaktywniła się we wrześniu 1939 r., ale jej struktura była budowana już od 1938 r. na bazie Mazowieckiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej, obejmującego zasięgiem również powiat działdowski. Działalnością dywersyjną miał dowodzić ppłk Jakub Witalis Chmura. Do siatki dywersyjnej działającej w powiecie działdowskim należeli na pewno kierownik szkoły w Wielkim Łęcku Jan Markowski oraz rolnik z tej wsi o nazwisku Śliwka. Brak jest ścisłych danych do ustalenia liczebności tej organizacji. Najprawdopodobniej w powiecie działdowskim  było ich kilkunastu i każdy z nich został przeszkolony w warszawskim ośrodku dywersyjnym.