Grabowski Lech Roman (1908-1993) – urodził się 3 października 1908 r. w Sieniawie. Ksiądz katolicki. Od 1938 r. do wybuchu wojny wikariusz w Rypinie i dyrektor Muzeum Diecezjalnego w Płocku. W latach 1939 r-1940 dwukrotnie aresztowany przez Niemców i więziony w Płocku. 11 kwietnia 1940 r. przewieziony do KL Soldau, a stamtąd do KL Dachau, a potem do KL Mauthausen, podobóz Gusen., gdzie pracował w kamieniołomach. Po powrocie do KL Dachau poddawany był eksperymentom medycznym. Po wyzwoleniu obozu wstąpił do PSZ i pełnił funkcję kapelana wojskowego w randze kapitana. W latach 1946-1951 uzyskał doktorat z filozofii w Paryżu. Do Polski wrócił 30 kwietnia 1959 r. i został ponownie dyrektorem Muzeum Diecezjalnego w Płocku. W 1956 r. otrzymał tytuł honorowego kanonika kapituły katedralnej, zaś w 1959 r. kanonię generalną. Wykładał również filozofię, psychologię i sztukę sakralną w Seminarium Duchownym w Płocku. W 1965 r. został szambelanem papieskim. Opublikował również pracę popularnonaukową poświęconą płockiej katedrze. Zmarł 17 marca 1993 r. w Płocku.