Działowski Gustaw (1872-1940) – urodził się 1 kwietnia 1872 r. w Uciążu. Ksiądz katolicki, od 1900 r. doktor teologii, najpierw wikary w Chełmie i Lidzbarku, administrator w Łobdowie i Płowężu, zaś od 1906 r. proboszcz w Turowie oraz, w latach 1915-1920, dziekan pomezański. Organizował polskie towarzystwa oświatowe i polityczne na Mazurach. W 1907 r. wspierał ks. Franciszka Lissa jako kandydata do niemieckiego parlamentu W 1912 r. reprezentował powiaty ostródzki i nidzicki na zjeździe polskich komitetów wyborczych. Pracował na rzecz rozwoju gospodarczego jako pierwszy prezes Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Olsztynie. Założył również kasę pożyczkową dla Mazurów. Od 1912 r. był członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu. 25 listopada 1918 r. w Koszelewach został wybrany delegatem Rady Ludowej na powiat nidzicki do Sejmu dzielnicowego w Poznaniu. W 1920 r. był członkiem polsko- niemieckiej komisji, mającej przejąć władzę na okres plebiscytu, na Warmii, Mazurach i Powiślu. 15 sierpnia 1920 r. został pobity przez Niemców, a następnie deportowany na teren Polski. Od 1 stycznia 1921 r. pełnił funkcję administratora parafii w Pieniążkowie, a od 1922 r. funkcję proboszcza. Zasiadał jako radny w sejmiku powiatowym w Gniewie, oraz pełnił funkcję prezesa Zarządu Związku Pomorskiego. W 1928 r. został szambelanem papieskim. W 1930 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta. Jesienią 1939 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony w Nowem n. Wisłą. Po wyjściu z więzienia schorowany wrócił do Pieniążkowa i tu przebywał do śmierci. Zmarł z wycieńczenia 10 czerwca 1940 r. w Pieniążkowie.