Błasiński Jan, h. Błasina (1913-2011) – urodzil się 3 grudnia 1913 r. Pułkownik WP, oficer służby stałej w 25 pułku Ułanów Wielkopolskich w randze podporucznika.  W sierpniu 1939 r. jego pułk wchodzący w skład Nowogrodzkiej Brygady Kawalerii stacjonował w Ciborzu. W czasie kampanii wrześniowej ranny, wzięty do niewoli niemieckiej i osadzony najpierw w Gefangenenlager Soldau-Illowo-Mlawa, a następnie w oflagu Woldenberg. Po oswobodzeniu powrócił do kraju, ale nie powrócił do służby. Aktywny działacz „Solidarności”, za co był represjonowany i internowany. Był również prezesem Stowarzyszenia Kombatantów–Duszpasterstwa Weteranów Kawalerii i Artylerii Konnej w Warszawie. Autor książek: Z dziejów kawalerii II Rzeczypospolitej oraz 25. Pułk Ułanów Wielkopolskich. Odznaczony Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Zmarł 28 listopada 2011 r. w Warszawie.