Bursche Juliusz (1862-1942) – urodził się 19 września 1862 r. w Kaliszu. Gimnazjum ukończył w Warszawie, a studia teologiczne na uniwersytecie w Dorpacie. W 1904 r. car Mikołaj II mianował go superintendentem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Królestwie Polskim. 17 lutego 1918 r. otrzymał stanowisko głowy Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, w tym samym roku wszedł w skład Rady Stanu Królestwa Polskiego. Od 5 lutego do 11 marca 1919 r. przebywał we Francji, by jako rzeczoznawca strony polskiej do spraw terenów Śląska Cieszyńskiego i byłych Prus Wschodnich uczestniczyć w konferencji pokojowej w Paryżu, optując za przyznaniem Działdowa i okolic Polsce. W latach 1919-1920 kierował polskim komitetem plebiscytowym podczas przygotowań do plebiscytu na Mazurach. W marcu 1920 r. został superintendentem Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, natomiast  w 1928 r. objął stanowisko prezesa Rady Kościołów Ewangelickich w Polsce. Był członkiem honorowym Związku Obrony Kresów Zachodnich, oraz  założycielem i wydawcą pism: „Zwiastun Ewangeliczny” (1898-1914) oraz „Gazeta Mazurska” (1922-1939). 3 lipca 1937 r. został wybrany pierwszym biskupem ewangelickim. 3 października 1939 r. został aresztowany przez Niemców. Zmarł 20 lutego 1942 r. w więzieniu Moabit w Berlinie lub w KL Sachsenhausen.