6 stycznia 1873 r. urodził się w Dąbrowie Paweł Kozubek. 14 września 1919 r., w randze podpułkownika piechoty, objął dowództwo nad 47 Pułkiem Strzelców Kresowych (posiadającym z prawo używania w ciągu kolejnych trzech miesięcy, nazwy: 5 Pułk Strzelców Pieszych gen. J. Hallera). 11 stycznia 1920 r. pułk został skierowany na Pomorze. Stacjonując w Mławie, pułk otrzymał czasowo nazwę: Grupa Operacyjna Nr 1 i rozpoczął przejmowanie, zgodnie z postanowieniami traktatowymi, m. in. Lidzbarka, Działdowa, Nowego Miasta Lubawskiego i Lubawy, nie natrafiając na opór ze strony Niemców. 10 marca 1920 r. pułk został dyslokowany w Jabłonowie (1 batalion), Lubawie (2 batalion) i Działdowie (3 batalion). Podpułkownik Paweł Kozubek pozostawał dowódcą pułku do 11 kwietnia 1920 r., Po nim przejął pułk podpułkownik piechoty Julian Skokowski. 9 maja 1920 r., już pod nowym dowództwem, 47 Pułk Strzelców Kresowych przeszedł zwycięski chrzest ogniowy w okolicach Dołhobyczowa, Tuczap i Radostowa.Od 1923-1927 r., w randze pułkownika,  pełnił funkcję komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Lubiczu. Rozporządzeniem Prezydenta RP z dn. 22 stycznia 1927 r. przeniesiony do Okręgu VIII pod rozkazy gen. dywizji Leona Piotra Berbeckiego, zaś w 1937 r. przeszedł w stan spoczynku. Zmarł 27 maja 1950 r. w Łodzi. Jeszcze przed II wojną światową odznaczony m. in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Złotym Krzyżem Zasługi.