Zawkrze, ew. ziemia zawkrzeńska – kraina historyczna Polski położona na północno-zachodnim Mazowszu, a dokładniej między środkową Wkrą (Działdowką), od strony polskiej przed Iłowem-Osadą, Białutami i Piotrowicami oraz  górną Orzycą i całą Ładynią. W czasie rozbicia dzielnicowego wchodziła w skład księstwa płockiego. Najstarszym znanym dokumentem, w którym Zawkrze jest wyodrębnione terytorialnie, jest akt z 1384 r., w którym Siemowit IV zastawia tę ziemię zakonowi krzyżackiemu. Głównym miastem Zawkrza był przez wieki Szreńsk, od 1869 r. wieś. Na początku lipca 1410 r., w czasie pochodu wojsk Władysława Jagiełły pod Grunwald, zostało złupione przez Litwinów i Tatarów. W obecnym podziale administracyjnym Polski znajduje się na terenie pięciu powiatów: mławskiego, żuromińskiego, ciechanowskiego (województwo mazowieckie), nidzickiego i  działdowskiego (województwo warmińsko-mazurskie). W powiecie działdowskim do Zakrza należałoby zaliczyć miejscowości: Dłutowo, Jabłonowo, Niechłonin, Zalesie, Gruszkę, Nick, Gnojno, Gnojenko, Petrykozy i Mławkę.