Rychcik Jan ps. Leonard Leszczyński (1903-1988)  – urodził się 27 marca 1903 r. w Gruszce. Pedagog, organizator szkolnictwa specjalnego na Pomorzu, działacz społeczny i polityczny. Od 13 maja 1922 r. pracował jako nauczyciel pomocniczy kolejno: w Wąpiersku, Zalesiu, Pokrzydowie i Nowym Dworze. W 1925 r. przerwał pracę w szkole, by uzupełnić swoje kwalifikacje pedagogiczne. Przez dwa lata był słuchaczem Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Działdowie. W lipcu 1927 r. został powołany do odbycia rocznej służby wojskowej w Szkole Podchorążych Rezerwy Nr 1 w Ostrowie-Komorowie. W roku szkolnym 1928/1929 uczył samodzielnie w Rywocinach, skąd na własną prośbę przeniesiony został do szkoły podstawowej w Działdowie, w której nauczał w latach 1929-32, uzyskując w ostatnim roku szkolnym płatny urlop na ukończenie Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Po jego ukończeniu uczył w Grudziądzu, a następnie w Chojnicach i Toruniu. 28 sierpnia 1939 r. został zmobilizowany jako podporucznik rezerwy do 63 pułku piechoty z przydziałem na dowódcę plutonu karabinów maszynowych. W trakcie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej, z której po dwóch dniach zbiegł. Okres okupacji spędził w w Wąsach, gdzie do 30 czerwca 1943 r. był nauczycielem w jednoklasowej szkole powszechnej. Następnie przeniósł się do Ursusa i został kierownikiem gminnego biura Rady Głównej Opiekuńczej. Działał w Tajnej Organizacji Nauczycielskiej, uczestnicząc w organizowaniu sieci tajnego nauczania, współpracując z pełnomocnikiem rządu londyńskiego Czesławem Wycechem. Jako żołnierz AK wziął udział w powstaniu warszawskim. Po wojnie powrócił do Torunia i do 31 sierpnia 1946 r. pełnił funkcje kierownika szkoły specjalnej. Od 1946 r. do emerytury był pracownikiem kuratorium, zajmując się przede wszystkim szkolnictwem specjalnym. W uznaniu zasług za pracę społeczną odznaczony został m.in.: Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, honorowym tytułem „Zasłużony Nauczyciel PRL”, dwukrotnie Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką ZNP i Odznaką ZNP za Tajne Nauczanie. Zmarł 3 lutego 1988 r. w Toruniu.