Boenigk Jan, ps. Wuj Franek, Koenig, Jandrys (1903-1982) – urodził się 24 lipca 1903 r. w Tomaszkowie. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Lubawie podjął pracę nauczyciela w Żabinach. W czerwcu 1928 r. został kierownikiem Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego w Sztumie. Brał udział w organizowaniu polskich szkół  w Waplewie, Starym Targu Trzcianie i Postolinie. 1 stycznia 1929 r. wstąpił do Związku Polaków w Niemczech. W 1930 r. został kierownikiem Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego na Warmię i kierownikiem Komisariatu Oświaty „Mazowsze” przy Związku Polskich Towarzystw Szkolnych w Niemczech. W 1931 r. założył polską szkołę w Piasutnie. W 1935 r. został redaktorem naczelnym „Małego Polaka w Niemczech”, a w latach 1938–1939 prezesem Związku Towarzystw Polskich w Berlinie. W sierpniu 1939 r. przybył do Olsztyna, gdzie został aresztowany. Po ucieczce ponownie aresztowany w Berlinie i zesłany do KL Sachsenhausen. W 1940 r. wcielony przymusowo do armii niemieckiej. Po wojnie kierował Uniwersytetami Ludowymi w Morągu i Mikołajkach. Wydał dwie książki wspomnieniowe: Minęły wieki a myśmy ostali (1957) i Wyroki (1970). Zmarł 22 lipca 1982 r. w Olsztynie.