Perzyński Włodzimierz (1877-1930) – urodził się 6 lipca 1877 r. w Opocznie. Powieściopisarz, dramatopisarz i publicysta. W 1901 r. podjął pracę w krakowskim „Głosie Narodu”, wiążąc się z krakowską cyganerią artystyczną. Od 1905 r. współredagował „Tygodnik Ilustrowany”. W 1919 r. został sekretarzem Związku Pisarzy Orła Białego. W felietonie Przysięga w Działdowie (1921) opisał w satyryczny sposób scenkę przejęcia Działdowa z rąk bolszewików przez władze niemieckie, a następnie ich paniczną wspólną ucieczkę z miasta przed wojskiem polskim. Zmarł na dyfteryt 21 października 1930 r. w Warszawie. Ważniejsze dzieła: Lekkomyślna siostra (1904), Aszantka (1906), Wiosna (1911), Łut szczęścia (1913), Do góry nogami (1914), Złoty interes (1915), Świat po wojnie (1917), Polityka (1919), Kłopoty ministrów (1921), Raz w życiu (1925), Uśmiech losu (1926), Lekarz miłości (1928), Dziękuję za służbę (1928), Klejnoty (1930), Pralnia sumienia (1930).