von Orseln Werner (ok. 1280-1330) – urodził się około 1280 r. w okolicach Frankfurtu. W 1312 r. został komturem Ragnety, a w 1314 r. komturem Malborka. Stronnik Karla von Trier, dlatego razem z nim w 1317 r. uciekł do Trewiru. W 1319 r. powrócił do Malborka i pełnił funkcję rezydenta wielkiego mistrza. Po śmierci Karla von Trier został 6 lipca 1324 r. wybrany wielkim mistrzem zakonu i pełnił tę funkcję do 19 listopada 1330 r. za jego rządów powstała koalicja antypolska złożona z władców Mazowsza i Śląska oraz króla Czech. W 1327 r. doszło do zajęcia przez Polaków księstwa płockiego, co zapoczątkowało podbój Kujaw i ziemi dobrzyńskiej przez Krzyżaków. Za jego rządów przeprowadzona została również kolonizacja Warmii, a Lidzbark uzyskał prawa miejskie. Zmarł 18 listopada 1330 r. w Malborku z powodu ran zadanych przez obłąkanego Johanna von Endorf przed Złotą Bramą w Malborku. Pochowany w katedrze św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie.