Kościół pw. św. Wawrzyńca w Kiełpinach – pierwszy, drewniany, zbudowany w XIV w., został rozebrany i zastąpiony nowym, także drewnianym, a konsekrowanym w 1543 r. przez biskupa Tiedemana Giesego. W XVII w. kościół spłonął, a parafię zlikwidowano. W 1745 r. oddano  do użytku nową świątynię pod wezwaniem św. Wawrzyńca, którą zbudowano w tym samym miejscu, gdzie stały dwie poprzednie. Uroczystej konsekracji dokonał biskup chełmiński Andrzej Stanisław Załuski. W 1823 r. kościół poddano generalnemu remontowi oraz dobudowano drewnianą wieżę. W 1865 r. zbudowano przed świątynią drewnianą dzwonnicę i przeniesiono tam dzwony z wieży kościelnej. Prawdopodobnie w tym samym czasie został przebudowany portal główny i chór muzyczny. W 1908 r. Kiełpiny stały się znowu siedzibą parafii. W czasie okupacji hitlerowskiej aresztowano ks. proboszcza Alfonsa Mechlina, W tym czasie opiekę nad parafią przejął ks. Alfons Tissler. W związku z rosnącą liczbą wiernych i dzięki staraniom ks. Pawła Ossowskiego w latach 1959-1960 kościół rozbudowano. W 1989 r. przeprowadzono kapitalny remont świątyni. Obecnie jest to budowla na planie prostokąta z kamienia polnego. Drewniana konstrukcja wieży jest oszalowana, bez otworów, z żaluzjami z trzech stron, zwieńczona iglicą w formie ostrosłupa.Dach pokryto dachówką. Duży kwadratowy korpus przedzielono dwoma parami drewnianych słupów, tworząc trzy nawy i wydzielając małą kruchtę. W świątyni znajdują się organy w oprawie neoklasycystycznej z 1888 r. Ołtarz jest mały, kamienny. Nad tabernakulum wisi dębowy krzyż z drewnianą Pasyjką, która pierwotnie znajdowała się na przydrożnym krzyżu we wsi Rynek. Podczas II wojny światowej krzyż ten został usunięty przez Niemców, natomiast Pasyjkę ukryli parafianie. W 1989 r. przekazał ją do kościoła Stanisław Jędrzejewski. Na ołtarzach bocznych zamieszczono figurę gipsową Matki Bożej i Najświętsze Serce Jezusa. Na szczególną uwagę zasługują: wykuta w granicie kropielnica z XVI w., srebrne cyborium z XVII w., złocona monstrancja z 1818 r. oraz obraz św. Józefa wykonany przez Józefa Müllera z 1909 r. Przy kościele znajduje się cmentarz z zabytkowymi nagrobkami.