Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Narzymiu – powstał w końcu XIV lub na początku XV w., a jego budowniczym był Bast von Lindenholz z Kisin. Po sekularyzacji Prus, mimo protestów rodziny Narzymskich, świątynia została przejęta w 1535 r. przez protestantów. Katolicy korzystali jednak z niej nadal w zgodzie z ewangelikami do 1591 r. W tym właśnie roku dziedziczka Białut i Narzymia usunęła pastora i osadziła na parafii księdza katolickiego. W 1593 r. kościół ponownie oddano protestantom. W 1745 r. świątynię poddano gruntownemu remontowi, którego wykonawcami byli Johann Schröter ze Słobit oraz Andrzej Zänker z Działdowa. Organy o zewnętrznej oprawie neogotyckiej zbudował prawdopodobnie Max Terletzki z Królewca w drugiej połowie XIX w., ale w 1911 r. pastor Otto Rauch zamówił nowe organy u mistrza Nowaka w Jerutkach. W tym samym roku dobudowano od strony wschodniego szczytu zakrystię i salę katechetyczną. W czasie I wojny światowej wieś uległa zniszczeniu, a wielu parafian poległo w walkach. Tamte zdarzenia upamiętniała umieszczona w kościele tablica. W 1927 r. zakupione zostały w Gdańsku nowe dzwony, ponieważ poprzednie zostały zarekwirowane w trakcie działań wojennych przez wojsko. W 1945 r. świątynia przeszła w ręce katolików, a parafia pw. św. Jana Chrzciciela została erygowana przy niej 1 lipca 1963 r. dekretem biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego. W 1964 r. naprawiono w kościele dach i umieszczono na wieży krzyż, a w 1972 r. dokonano naprawy organów i wymiany balustrady chóru. Przy świątyni istniał niegdyś cmentarz. Ciekawostkę stanowią koliste otwory w cegłach na ścianie zewnętrznej powstałe przez mozolne wiercenie palcami przez wiernych (forma pokuty). W świątyni znajduje się kamienna chrzcielnica z XIII w., gotycka skarbonka z XV w. oraz krzyż z XVIII w.