Kościół pw. św. Barbary w Rumianie – drewniany kościół z 1714 r. Kamień węgielny pod jego budowę położył 9 lipca 1713 r. dziekan lubawski Kazimierz Szczepański, a jego konsekracji dokonał w 1724 r. biskup Feliks Kretkowski. Przy kościele utworzono także szkołę parafialną. W 1939 r. hitlerowcy zniszczyli w kościele krzyż i figury religijne oraz skonfiskowali księgi parafialne. W czasie okupacji kościół był jednak otwarty. Po wojnie, w latach 1966-1974, przeszedł gruntowny remont. Obecnie jest to orientowany barokowy kościół z drewna w konstrukcji zrębowej na kamiennym cokole, od zewnątrz odeskowany. Drewniany, kolebkowy strop zdobią malowidła. Okna są prostokątne, zamknięte płaskim łukiem. Od południa do świątyni przylega zakrystia i kruchta boczna. Całość została pokryta dwuspadowym dachem z gontu, z sygnaturką. Wieża zwieńczona blaszanym hełmem z latarnią. Znajdujące się w tym kościele organy zbudował Paul B. Völkner z Bydgoszczy. Uwagę przyciągają: późnorenesansowy ołtarz św. Krzyża, barokowy ołtarz św. Rocha, ołtarz główny z XVIII w., barokowa ambona, zabytkowa skarbonka, ławy kolatorskie i malowane drzwi. Warto dodać, że obraz przedstawiający Koronację Najświętszej Maryi Panny z 1599 r. pochodzący z kościoła w Rumianie umieszczony jest w Muzeum Diecezjalnym w Pelplinie. Do „skarbów” sztuki zdobniczej należy zaliczyć monstrancję z XVII w., relikwiarz z XVIII w., późnogotycki kielich z ok. 1500 r. i krzyż relikwiarzowy z pierwszej połowy XVI w. W podłodze, przed ołtarzem, można dostrzec wejście, które prowadzi do kamiennej krypty grobowej, powstałej w 1733 r. Przy kościele znajduje się budynek plebanii z początku XX w.