Kościół pw. Matki Boskiej Królowej Różańca Świętego w Iłowie–Osadzie – w 1924 r. z inicjatywy katolickiego proboszcza z Białut, powołano Towarzystwo Budowy Kościoła w Iłowie. Projekt sporządził architekt Kwiatkowski z Torunia, a środki pozyskano między innymi z kolekt przeprowadzonych w kościołach ówczesnego województwa warszawskiego. W 1927 r. wybudowano świątynię, a w roku następnym utworzono parafię. W okresie II wojny światowej kościół przejęli Niemcy i urządzili w nim magazyn mebli. W styczniu 1945 r. w wyniku ostrzału artyleryjskiego uszkodzeniu uległy wieża, bok frontonu i dach kościoła. Po wojnie administratorem parafii został ks. Edmund Domański, a jego konsekracji dokonał 7 października 1953 r. biskup Kazimierz Józef Kowalski. Obecna budowła jest murowana z cegły na kamiennej podmurówce i otynkowana. Wnętrze jest trójnawowe, z wydzielonym od wschodu węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Nawy boczne są niższe, otwarte w stronę nawy głównej półkolistymi arkadami wspartymi na czterech filarach. W 2008 r. dawna kamienna posadzka została zamieniona na granitową. Od zachodu wznosi się kwadratowa wieża, wtopiona częściowo w korpus nawowy. Dach na wieży jest czterospadowy, a na kościele trójspadowy, pokryty dachówką ceramiczną. Na kalenicy znajduje się drewniana sygnaturka z cebulastym hełmem. Drewniany chór wysunięto w stronę nawy i umieszczono na nim organy zbudowane w 1930 r. przez W. Biernackiego. Wnętrze i wyposażenie kościoła utrzymane jest w stylu nawiązującym do późnego baroku. W ołtarzu głównym, w górnej części, zwieńczonej pełną arkadą, umieszczono obrazy Matki Bożej Różańcowej, a na zasuwie: Pana Jezusa i św. Judy Tadeusza. Ołtarze boczne, zwieńczone upiętą kotarą, przedstawiają z lewej strony św. Barbarę i św. Teresę, natomiast z prawej św. Józefa z Dzieciątkiem. W skład wyposażenia wchodzą też dwa neobarokowe konfesjonały, zespół ławek oraz monstrancja. Przy pierwszym filarze znajduje się wieloboczna ambona ze schodami i baldachimem, zdobiona ornamentem roślinnym. W kościele znajdują się polichromie wykonane na suficie nawy głównej: Wniebowzięcie oraz Koronowanie NMP i naw bocznych oraz nad prezbiterium: Przemienienie na Górze Tabor. Malowidła na łukach arkad wewnątrz nawy głównej przedstawiają najważniejsze wydarzenia związane z historią Polski: chrzest Polski, bitwę pod Grunwaldem, bitwę pod Chocimiem, potop szwedzki i obronę Jasnej Góry oraz złożone 1 kwietnia 1656 r. przez króla Polski Jana II Kazimierza „śluby lwowskie”, uznające Matkę Bożą za Królową Polski. Przy kościele wybudowano grotę Matki Bożej.