Kolda Jan (ok. 1390–ok. 1462) – urodził się najprawdopodobniej w rodzinnych dobrach w Żampachu w Czechach. Właściciel Černikowic i wsi: Rokytovce oraz Voderady, a od 1433 r. również wsi: Slemeno i Techlovice. Zaangażowany w ruch husycki walczył po stronie Prokopa Wielkiego m. in. pod Tahovem w dn. 4 sierpnia 1427 r. przeciwko wojskom antyhusyckim oraz brał udział w walkach na terenie Austrii i Śląska. 30 kwietnia 1434 r. wziął udział w przegranej przez husytów dowodzonych przez Prokopa Wielkiego bitwie pod Lipmanami. W 1436 r. przejął po Mikulasie Trčce zamek w Homoli.  29 września 1437 r. napadł na miasto i zamek Nahod, który pozostał od tej pory jego siedzibą. Po śmierci Zygmunta Luksemburskiego wspierał od 1438 r. kandydaturę Kazimierza Jagiellończyka na króla Czech. Po nieudanych dwóch próbach osadzenia Kazimierza Jagiellończyka na czeskim tronie, osiadł, do 1441 r. na zamku w Rychmburku. W połowie 1441 r. osiadł na zamku w Nachodzie, odbudowując również miasto ze zniszczeń wojennych. Zimą 1441-1442 wziął udział w wyprawie króla Władysława III Jagiellończyka na Słowację. Z ramienia króla posłował również w styczniu 1443 r. do Koszyc i pozostawał w jego służbie do kwietnia tego roku. W 1445 r. pozostawił zamek w Nachodzie pod opieką syna i i wyjechał do Prus. Tam jako rycerz zaciężny pozostawał na służbie zakonu krzyżackiego do 1447 r. W latach 1447-1454 przebywał na terenie Czech, usiłując ratować swoje włości przed zakusami sąsiadów śląskich i czeskich. W 1454 r. pozbawiony został decyzją króla części swoich ziem. W 1554 r. wstąpił na służbę króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka. W czasie wojny trzynastoletniej został naczelnym dowódcą wszystkich oddziałów zaciężnych w Prusach, pozostających w służbie polskiego króla w latach 1455-1457. W lutym 1455 r. zajął Nidzicę, a 2 kwietnia 1455 r., podając się za komtura elbląskiego, wtargnął do Działdowa i je spalił, nie próbując zdobywać zamku. Latem 1455 r. jego wojska zajęły Braniewo i Ornetę. Wiosną 1456 r. postanowił wrócić do Czech, by zapobiec konfiskacie majątku, nie docierając na czas, ponieważ w maju tego roku został ogłoszony banitą przez przyszłego króla czeskiego Jerzego z Podiebradów. W jego obronie stanął król polski Kazimierz Jagiellończyk, który oprotestował tę decyzję, ale mało skutecznie. Kolda pozostawał w służbie króla polskiego do listopada 1457 r. W maju 1458 r. wrócił do Černikovic. Wydziedziczony przez króla czeskiego Jerzego z Podiebradów zmarł ok. 1462 r.