1 listopada 1931 r. – urodził się w Lidzbarku Edmund Waleszkowski. W 1947 r. ukończył szkołę powszechną. 7 października 1949 r. aresztowany przez funkcjonariuszy UBP pod zarzutem członkostwa i działania na terenie Lidzbarka oraz Brodnicy w podziemnym ruchu niepodległościowym o nazwie organizacji Polska Organizacja Młodzieży Katolickiej od października 1948 do października 1949 r., w ramach którego członkowie POMK usiłowali przemocą zmienić ustrój Państwa Polskiego, to jest o popełnienie przestępstwa z art. 86 § 2 Kodeksu Karnego Wojska Polskiego. 10 stycznia 1950 r. skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na 7 lat pozbawienia wolności i utratę praw publicznych na 2 lata. Kare odbywał w Toruniu, Koronowie, Potulicach i Jaworznie. 10 kwietnia 1953 r. na mocy amnestii zwolniony. W lutym 1954 r. został skierowany do Batalionu Roboczego w kopalniach węgla kamiennego na Śląsku. W 1956 r. powrócił do Lidzbarka. Tu pracowal w administracji szpitala do 1991 r. 23 grudnia 1992 r. Sąd Wojewodzki w Bydgoszczy unieważnił skazujący go wyrok. Członek Związku Kombatantów i Osób Represjonowanych. 27 października 2006 r. awansowany do stopnia porucznika WP.  Zmarł 20 marca 2020 r. i pochowany został w Lidzbarku.