Danilewicz Tadeusz (1895-1972) – urodził się 21 września 1895 r. w Przedrzymichach Małych. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. Od 23 września uczestniczył w obronie Modlina, jako dowódca IV batalionu w 32 pp. w randze majora. Po kapitulacji twierdzy został skierowany do obozu jenieckiego Gefangenenlager Soldau-Illowo-Mlawa w Działdowie i przebywał w nim do października 1939 r. Po zwolnieniu z obozu zamieszkał w Jarosławiu. W czasie okupacji niemieckiej działał jako oficer sztabu Komendy Obwodu Jarosław Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, a następnie w Komendzie Okręgu Rzeszowskiego . W lipcu 1941 r. objął w Warszawie stanowisko zastępcy szefa Oddziału Organizacyjnego Komendy Głównej NOW. Po rozłamie w NOW w lipcu 1942 r. został mianowany szefem Oddziału I Organizacyjnego KG NSZ i jednocześnie, od stycznia 1943 r. szefem Wydziału Wojskowego w ZG SN. 7 marca 1944 został mianowany podpułkownikiem NSZ. Po scaleniu NSZ z AK od kwietnia 1944 został szefem sztabu KG NSZ (AK). Uczestnik powstania warszawskiego. Po powstaniu zamieszkał w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie w Częstochowie. Od listopada 1944 do maja 1945 r. pełnił funkcję szefa sztabu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego i jednocześnie członka Wydziału Wojskowego ZG SN. 1 czerwca 1945 został mianowany komendantem głównym NZW. 17 grudnia opuścił Polskę i przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii. Odznaczony m. in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie). Zmarł 21 listopada 1972 w Huddersfield.