Janowicz Ryszard ps. Januszkiewicz (1922-2007) – urodził się 18 maja 1922 r. w Działdowie. Latem 1939 r. został powołany do I Batalionie Obrony Narodowej w Płocku (tzw. „Warszawski I”) i w czasie wojny z Niemcami walczył m.in. w obronie Warszawy. Od 29 września 1939 r. przebywał w niewoli niemieckiej w Skierniewicach, z której uciekł i powrócił do Płocka. Zagrożony aresztowaniem w lipcu 1942 uciekł na teren Generalnego Gubernatorstwa i nawiązał kontakt z podziemiem w Warszawie. Od września 1942 r. uczestnik konspiracyjnego ruchu oporu, a następnie uczestnik powstania warszawskiego w stopniu plutonowego podchorążego w szeregach Armii Krajowej (pułk „Baszta” – batalion „Bałtyk” – kompania B-1 – IV pluton). Po powstaniu wzięty do niewoli przez Niemców i osadzony w Stalagu X B Sandbostel. W kwietniu 1945 r. ewakuowany pod Bremę i 28 kwietnia wyzwolony przez Anglików. Po wyzwoleniu wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Tu, po ukończonym kursie, otrzymał stopień sierżanta podchorążego. Zdemobilizowany powrócił do kraju 24 czerwca 1947 r. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy, Krzyżem Walecznych, Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Warszawskim Krzyżem Powstańczym,  Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem Armii Krajowej. Zmarł 26 marca 2007 r.