Wolski Zygmunt (1908-1942) – urodził się 2 maja 1908 r. w Woli Grąbieckiej. W 1928 r. ukończył nauczycielskie seminarium w Gnieźnie i podjął pracę jako nauczyciel. W 1931 r. został zwolniony z pracy za prowadzenie agitacji politycznej. W 1935 r. został aresztowany na powiatowym zjeździe ZMW „Wici” w Grąbiu i skazany na 8 miesięcy więzienia w zawieszeniu pod zarzutem nawoływania do rewolucji, zaś pod koniec 1937 r. został uznany za niebezpiecznego komunistę i aresztowany, a następnie na początku 1938 r. skazany na pół roku pobytu w Berezie Kartuskiej. W czasie okupacji niemieckiej działał w organizacji RRR-Ch „Młot i Sierp” na północnym Mazowszu. Po powstaniu Polskiej Partii Robotniczej został jej członkiem i zarazem pełnomocnikiem Komitetu Centralnego na Obwód Łódzki i skierowany do Płocka. Tu 4 sierpnia 1942 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony w tutejszym więzieniu, a następnie przewieziony do KL Soldau. Stąd w pierwszych dniach września został przewieziony z powrotem do Płocka, gdzie 18 września 1942 r. został powieszony w trakcie masowej egzekucji.